Medya içeriklerinin, görsel, işitsel ve metin olarak dijital mecrada kolaylıkla dolaşıma sokulması, birçok kullanıcı tarafından paylaşılması, multimedya içeriklerinin çoğaltılabilmesi, gazeteci ve kamuoyu arasında internet üzerinden etkileşimin artması gibi yenilikler, iletişim araştırmalarında dijital medyada yer alan haberlerin de sıklıkla incelenmesine sebebiyet vermektedir. Haber metinlerinin sadece haber sitelerinde değil aynı zamanda sosyal medya hesaplarında da yer alması, paylaşılan haberlerin geleneksel medya pratiklerine göre çok daha hızlı şekilde paylaşımına neden olmaktadır. Bu nedenle, dijital ortamda gerçekleşen gazetecilik pratikleri, hızlı olma, tıklanma kaygısı, geri kalmama gibi içgüdüler üzerinden şekillenmeye başlamıştır.
Özellikle Google üzerinden yapılan aramalarda üst sıralarda yer alma isteği, birçok haber sitesinde oldukça önem taşımaktadır. Durum böyle olunca, yazılan haber ve kullanılan medya içeriklerinin etik kaygılardan uzaklaşması durumu söz konusu olmaktadır. Yaş, cinsiyet, eğitim seviyesi, mekân ve zaman fark etmeksizin internet erişimi olan herkesin bu içeriklere ulaşılabiliyor olması aslında eskisine nazaran çok daha fazla dikkat gerektirmektedir. Buradan yola çıkarak, medyada önemli bir temsil sorunu bulunan çocuklarla ilgili haberlerin gözden geçirilmesi uygun görülmüştür.
Bu çalışmada, 2018 ve 2020 yılları arasında, ana akım medya olarak nitelendirilen Hürriyet, Milliyet ve Sabah gazetelerinin çevrimiçi versiyonlarında bulunan 30 haber örnekleminde, nitel ve nicel içerik analizi uygulanmıştır. Haber konuları, ‘hırsızlık’ başlığı ile verilen haberlerden seçilmiştir.
Araştırmada oluşturulan kategoriler ise şu şekildedir: Haber sayıları, haber dili, haber kaynakları, haberde metin ve görsel ilişkisi.
Sonuç olarak, elde edilen araştırma verileri doğrultusunda araştırma soruları yanıtlanmıştır. Destekleyici veriler elde edilmiş, çocuğun dijital medyada temsili üzerine etik ve habercilik pratikleri kapsamında öneriler getirilmiştir. Makale konusu ve araştırma örneklemi, güncelliği ve dijital medyadaki habercilik pratikleri üzerinden işleniş biçimi açısından özgünlük değeri taşıdığı düşünülmektedir.
